ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 0030 210 920 6000
IHG® TOLL FREE: 00 800 3122 1211
Η πρώτη στοά της Αθήνας
Κατασκευάστηκε το 1883, ακολουθώντας την αρχιτεκτονική τάση των αρχών του 19ου. αι., στο Παρίσι και στο Λονδίνο, για τη δημιουργία υπαίθριων –κλειστών χώρων με εμπορική κίνηση και ευκαιρίες ψυχαγωγίας. Ένα «ασφαλές» καταφύγιο, όπου οι περαστικοί θα μπορούσαν να ψωνίσουν, να ξαποστάσουν, να περιηγηθούν. Ωστόσο, οι στοές ήταν ένα συνηθισμένο σκιερό, κλειστό πέρασμα ήδη από την Αρχαία Αθήνα, για την αποφυγή της έντονης ζέστης τις ώρες της ηλιοφάνειας και για τη συνεύρεση των πολιτών, με γνωστότερη, την περίφημη Στοά του Αττάλου.
Οι στοές τότε…
Χαρακτηριστικό των στοών των δυτικοευρωπαϊκών πόλεων, η δημιουργία σκεπαστών, κάθετων «περασμάτων» από ένα δρόμο σ’ έναν άλλον, με γυάλινη, τις περισσότερες φορές, οροφή και περίτεχνο διάκοσμο. Ωστόσο, προϋπόθεση για τη «λειτουργία» της ήταν η ύπαρξη εμπορικής κίνησης –ζωής και οι ευκαιρίες που δίνονταν εντός της για διαφορετικές δραστηριότητες. Οι πολλές, μικρές και μεγάλες, στοές της Αθήνας που ανοίχτηκαν στο κοινό και λειτούργησαν πλήρως έως και τις αρχές του 21ου αι., χαρακτηρίζονταν από την έντονη κινητικότητα, τα μαγαζιά πάσης φύσης, τη δημιουργία εκδηλώσεων εντός τους, εξυπηρετώντας πλήρως τους σκοπούς για τους οποίους δημιουργήθηκαν. Χαρακτηριστική, η Στοά Αρσακείου, ανάμεσα στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου, χτισμένη περί τα 1900, σε σχέδια του Ερνέστου Τσίλερ, με τη θαυμάσια γυάλινη οροφή, φιλοξενούσε πληθώρα εκδοτικών οίκων και «φιλολογικών» συναντήσεων, ενώ σήμερα εξυπηρετεί κυρίως ως πέρασμα. Εκεί, βρίσκεται και το περίφημο «υπόγειο θέατρο» του Καρόλου Κουν.
… και σήμερα
Οι περισσότερες από τις περίφημες στοές της Αθήνας, που έσφυζαν από ζωή, σήμερα αναδεικνύουν μόνο την αρχιτεκτονική τους ιδιαιτερότητα και κάλος, χωρίς ιδιαίτερη εμπορική κίνηση. Εξαίρεση αποτελεί η πανέμορφη και γεμάτη κόσμο Στοά Σπύρου Μήλιου στο Σύνταγμα, γνωστή και ως Σπυρομήλιου, που «ενώνει» την Αμερικής με τη Βουκουρεστίου, με πολλά καφέ και ανακαινισμένα καταστήματα επώνυμων οίκων, δίπλα στο θέατρο Παλλάς. Στο κατέβασμα της Κολοκοτρώνη, στον αριθμό 25, η Στοά Πραξιτέλους, οικοδόμημα του 1920, δημιούργημα του Κουρεμένου, απόφοιτου της Ecole des Beaux-Arts, έγινε «υπαίθριος κλειστός» χώρος ενός μπαρ, με ιδιαίτερη, γαλήνια ατμόσφαιρα. Μία στοά, δημιούργημα ενός ακόμη απόφοιτου της περίφημης Beaux-Arts, του Αλέξανδρου Νικολούδη, στην Πανεπιστημίου 41, η Στοά Νικολούδη, μικρή αλλά πολύ όμορφη, αρχίζει τον τελευταίο καιρό να βρίσκει τον παλιό, αριστοκρατικό της εαυτό. Στην Αδαμαντίου Κοραή, μεταξύ Πανεπιστημίου και Σταδίου, η Στοά Κοραή με χαρακτηριστικά της τον κινηματογράφο Άστορ και τους θαμώνες της, κυρίως φοιτητές και δημοσιογράφους. Δύο «μουσικόφιλες» στοές, η Στοά Πεσμαζόγλου και η Στοά Όπερα, στέκι των ρομαντικών, που απολαμβάνουν ακόμη τη διαδικασία της αγοράς ενός βινυλίου ή ενός σπάνιου CD.
Από την Ερμού και τη Βουκουρεστίου στην καρδιά της πόλης, στην πανέμορφη Ηρακλειδών με φόντο την Ακρόπολη στο Θησείο, στους πολύβουους πεζόδρομους της Πλάκας και τους ήρεμους του Μετς, με ή χωρίς εμπορικά καταστήματα, με κόσμο ή σχεδόν πάντα ήσυχοι, οι πεζόδρομοι μας αφήνουν να περπατήσουμε αμέριμνοι, χωρίς τον κίνδυνο των τροχοφόρων, με σύμμαχο τον σχεδόν πάντα, ηλιόλουστο αττικό ουρανό.
Οι μεγάλοι εμπορικοί πεζόδρομοι
Ακόμη και μέσα στο χειμώνα, από το πρωί έως και το βράδυ, η Ερμού, η Βουκουρεστίου, η πεζοδρομημένη Αιόλου -ο πρώτος δρόμος που χαράχθηκε στην Αθήνα και καταλήγει στην οδό Αθηνάς και στην πλατεία Κοτζιά με το Δημαρχείο της πρωτεύουσας και όλοι οι γύρω πεζοδρομημένοι μικροί δρόμοι, στο μεγαλύτερο κομμάτι τους σφύζουν από περαστικούς, επισκέπτες των εμπορικών καταστημάτων, περιηγητές, θαμώνες των αναρίθμητων καφέ, μπαρ και εστιατορίων.
Οι «ιστορικοί» πεζόδρομοι
Ηρακλειδών, Διονυσίου Αρεοπαγίτου, Αδριανού και όλοι οι ανηφορικοί δρόμοι της Πλάκας έως τα Αναφιώτικα, άλλοι γεμάτοι κόσμο, σχεδόν όλες τις ημέρες του χρόνου και άλλοι ήρεμοι, χωρίς εμπορικά και καφέ, αναδύουν την αίσθηση της παλιάς Αθήνας, μέσα στα ζωντανά απομεινάρια της αρχαίας πόλης. Όλοι συνδέονται μεταξύ τους. Ένα κυριακάτικο πρωινό, ξεκινήστε από το ψηλότερο σημείο της Πλάκας και φτάστε μέχρι κάτω το μοναστηράκι και από εκεί ανηφορίστε στο Θησείο. Μία διαδρομή γεμάτη εκπλήξεις και συγκινήσεις και την ίδια στιγμή μια ιστορική αναδρομή.
Οι «μικροί» πεζόδρομοι
Αν και μικροί σε έκταση, η Χάριτος στο Κολωνάκι, ο πεζόδρομος του Νικηφόρου Θεοτόκη με τα δεκάδες αρχοντικά στο Μετς, η Γεωργίου Ολυμπίου και η Δράκου στο Κουκάκι, η Βαλτετσίου και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, διευρύνουν τις δυνατότητες βόλτας και χαλάρωσης σε ντόπιους και περαστικούς, δίνοντας ανάσα στους φορτωμένους με αυτοκίνητα δρόμους της πρωτεύουσας.