espa

ΤΗΛΕΦΩΝΟ: 0030 210 920 6000
IHG® TOLL FREE: 00 800 3122 1211

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

ΟΙ ΣΤΟΕΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Για όλους εμάς που διασχίζουμε συχνά με τα πόδια το κέντρο της πόλης, οι στοές της Αθήνας είναι ένας «εύκολος» τρόπος να συντομεύσουμε τη διαδρομή μας ή ένα εμπορικό σημείο, στο οποίο κρύβονται μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα καταστήματα της πόλης. Οι στοές της Αθήνας είναι αρκετές και όλες τους ενδιαφέρουσες, με ονοματοθεσία που παραπέμπει άλλοτε στον αρχιτέκτονα στον οποίο οφείλουν τον σχεδιασμό τους ή σε κάποιον ήρωα ή και εθνικό ευεργέτη.

Οι περισσότερες από τις στοές του κέντρου της πόλης σχεδιάστηκαν στα μέσα του 19 ου αι. έως και στα μέσα του 20 ου και αποτελούσαν περίτεχνα περάσματα που δημιουργούνταν στο εσωτερικό των οικοδομικών τετραγώνων. Από τις πιο χαρακτηριστικές και «ζωντανές» στοές της πρωτεύουσας, η Στοά Σπυρομήλιου, που εντυπωσιάζει έπειτα από τη συνολική ανακαίνιση των κτηρίων του Μετοχικού Ταμείου Στρατού που βρίσκονται εκατέρωθεν. Στο πέρασμά της συναντάμε καταστήματα, εστιατόρια, καφέ και μπαρ, γυμναστήριο και θέατρο, με το περίφημο Παλλάς να βρίσκεται στη μία της πλευρά.

Εξίσου εντυπωσιακή αλλά με έναν λιγότερο κοσμικό τρόπο και περισσότερο σοφιστικέ, η Στοά του βιβλίου, που όπως μαρτυρά το όνομά της εκεί φιλοξενούνται βιβλιοπωλεία αλλά και χώροι πολιτισμού και καφέ. Ενώνεται με τη στοά Αρσάκη, αφού ένα από τα κτήρια που γειτνιάζουν είναι το Αρσάκειο Μέγαρο, στο οποίο φοιτούν για πρώτη φορά κορίτσια. Εδώ, η εκπαίδευση συνεχίζεται, μέσα στις 8 αίθουσες της στοάς, όπου παραδίδονται στο «ελεύθερο Πανεπιστήμιο» δωρεάν μαθήματα σε όλους τους ενδιαφερόμενους, από πανεπιστημιακούς και ερευνητές. Στο υπόγειο της Στοάς βρίσκεται και το θρυλικό Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν.

Ανάμεσα στις στοές τέχνης, αξίζει κανείς να σταθεί στις «μουσικές» στοές, στη στοά Όπερας με μία μοναδική στην Αθήνα συλλογή κλασικής κυρίως μουσικής και στη στοά Ηφαίστου, με μεταχειρισμένους κυρίως δίσκους, βινύλια για λάτρεις του ροκ και του χέβι μέταλ. Οι στοές απηχούν ζωηρές συζητήσεις και έντονες διαφωνίες μεταξύ των πολιτικών και των καλλιτεχνών μίας άλλης εποχής όταν τα αυτοκίνητα ήταν μετρημένα και το χρώμα του κινηματογράφου, ασπρόμαυρο. Η στοά Κοραή, με το άλλοτε «αεικίνητο» ασανσέρ που έχει καταγραφεί σε πολλές ελληνικές ταινίες, από το οποίο πηδούσαν οι «αναβάτες» του την κατάλληλη στιγμή για να ανέβουν ή να κατέβουν, η στοά Ορφανίδου που στην αγκαλιά της άνοιξε ένα από τα πρώτα καταστήματα που εμπορεύονταν παντελόνια τζιν και που έσφυζε από πελάτες που συνωστίζονταν για να τα αγοράσουν, η στοά Καΐρη στο Μοναστηράκι, που ακόμη και σήμερα φιλοξενεί δεκάδες καταστήματα χαρτικών και ειδών συσκευασίας, μας γυρνούν σε μία άλλη εποχή, ξεχασμένη για τα καλά, αλλά πάντα νοσταλγική.